آرشيو اخبار

 
ساختمانی که نخست وزیر پیشین ایران در دوران کناره‌گیری از دنیای سیاست، بازسازی کرده بود، از عصر روز ۲۶ آذر میزبان آثار نقاشی و عکس‌هایی از آثار معماری خود او شد.
این نمایشگاه در موسسه فرهنگی هنری صبا بر پا شده است و ۱۷۰ اثر نقاشی و ۱۶۵ عکس از بناهای طراحی و اجرا شده از سوی این مهندس معمار را شامل می‌شود.

 
مهندس میر حسین موسوی در طول سال‌های حضور خود در عرصه سیاست به عنوان نخست‌وزیر، وزیر امور خارجه،‌ عضو شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی ایران، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و… به فعالیت پرداخت اما از سال ۱۳۷۷ با بر عهده گرفتن ریاست فرهنگستان هنر به فعالیت در این حوزه مشغول شد.


به نظر می‌رسد میر حسین موسوی بیشتر ترجیح می‌دهد دوران بازنشستگی زودرس خود را با نام یک نقاش یا معمار سپری کند و نه حتی یک مدیر فرهنگی

با این حال به نظر می‌رسد موسوی در ارتباط با فرهنگستان هنر نیز از ظاهر شدن به طور مستقیم و برخورد با خبرنگاران یا حضور در تمام برنامه‌های این نهاد هنری پرهیز می‌کند.

در ساختار فرهنگستان با تعیین افرادی به عنوان دبیر فرهنگستان یا مدیر عامل موسسه فرهنگی هنری صبا، این افراد در مقابل پرده حضور دارند و نخست وزیر پیشین ایران در طول نزدیک به یک دهه گذشته همواره تلاش کرده است نقش پدر معنوی و قدرت پشت پرده آن را حفظ کند.

نقش میر حسین موسوی در قدرتمند شدن فرهنگستان هنر به اندازه‌ای است که می‌بینیم در طول یکی دو سال اخیر این نهاد حتی از مرکز هنرهای تجسمی وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی نیز فعالیت‌های بیشتر و گسترده‌تری را انجام داده است اما حضور او در بیشتر این رویدادها به عنوان یک هنرمند رقم می‌خورد. چنانکه به نظر می‌رسد او بیشتر ترجیح می‌دهد دوران بازنشستگی زودرس خود را با نام یک نقاش یا معمار سپری کند و نه حتی یک مدیر فرهنگی.

آخرین نمایشگاهی که از تابلوهای نقاشی میر حسین موسوی برگزار شد به هفت سال پیش و در فرهنگسرای نیاوران باز می‌گردد. پس از آن در دوسالانه‌های برگزار شده از سوی فرهنگستان هنر معمولا چند تابلو از او نیز به نمایش گذاشته می‌شد.

نمایشگاهی که در حال حاضر در موسسه صبا برگزار شده و تا ۱۶ دی ماه ادامه خواهد داشت یکی از کامل‌ترین نمایشگاه‌هایی است که به آثار رئیس فرهنگستان هنر اختصاص دارد.


عکس‌های کامران عدل هنر عکاسی او را آشکار می‌کند اما در آنها نمی‌توان نشان چندانی از هنر معماری میر حسین موسوی را به چشم دید

در بخش اول نمایشگاه ۱۶۵ عکس به نمایش گذاشته شده است. این عکس‌ها را کامران عدل گرفته است و به بناهایی اختصاص دارند که میر حسین موسوی مهندس معمار آنها بود.

عدل با وجود آنکه سال‌هاست به عکاسی از بناهای معماری مشغول است اما در مقابل بسیاری از عکس‌های او در این نمایشگاه، مخاطب با آثاری مواجه می‌شود که چندان به کار معرفی یک اثر معماری نمی‌آیند.

در واقع عدل به بناهای معماری به عنوان سوژه‌ای برای یک عکس خوب نگاه کرده که طبیعتا این نگاه به شناخت مخاطب از بنا کمکی نمی‌کند. یا در برخی موارد دیگر، عکاس به جای محوریت دادن به بنا به سراغ حواشی آن رفته است.

عکس‌های عدل همان طور که پیش از این نیز در چندین پروژه بزرگ عکاسی از بنا نشان داده بود، هنر عکاسی او را آشکار می‌کند اما در آنها نمی‌توان نشان چندانی از هنر معماری میر حسین موسوی را به چشم دید.

این موضوع وقتی مشخص‌تر می‌شود که در هر مجموعه عکس از یک بنا، می‌بینیم به جای احساس ضرورت ارائه عکسی که کلیت بنا را نشان بدهد بر نشان دادن جزئیاتی تاکید شده است که در زیبایی شناسی عکاسی یا کادر بندی اهمیت پیدا می‌کنند.

بخش دیگر نمایشگاه اخیر میر حسین موسوی به تابلوهای نقاشی او اختصاص دارد که هر چند سبکی کاملا شخصی در میان آنها مشترک است اما می‌توان چند رویکرد مختلف را در این تابلوها دید.


مهندس میر حسین موسوی در طول سال‌های حضور خود در عرصه سیاست به عنوان نخست‌وزیر، وزیر امور خارجه،‌ عضو شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی ایران، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و… به فعالیت پرداخت

در نقاشی‌های میر حسین موسوی تاثیر پذیری از آثار نقاشان شرق دور کاملا آشکار است با این تفاوت که استفاده از رنگ‌ها به ویژه در بخش‌هایی که ترکیب‌بندی رنگی بار اصلی را بر دوش دارد، نقاش از آن سنت نقاشی فاصله می‌گیرد و با رویکردی ایرانی به انتخاب رنگ‌ها دست می‌زند.

به غیر از رویکرد‌هایی که در این تابلوها مشترک هستند می‌توان دغدغه‌های دیگر خالق آنها را در برخی مسائل عرفانی دید که اتفاقا با نمادهایی کاملا آشکار و ساده بیان شده‌اند. گویا مفاهیمی مانند "گذشتن" و "عبور کردن" در بسیاری از لحظات ذهن نقاش این تابلوها را به خود مشغول کرده که بازتاب آنها را می‌توان روی بوم‌ها مشاهده کرد. ضمن آنکه گاهی اوقات بیان صرف این مفاهیم به جنبه هنری آثار لطمه زده است.

از سوی دیگر رگه‌هایی از جریان هنری حدود ۴۰ سال پیش ایران که تحت عنوان سقاخانه از سوی بسیاری از هنرمندان کشور به کار گرفته شد در برخی دیگر از آثار میر حسین موسوی برجسته شده است. این نمود در مواردی مشخص‌تر به نظر می‌رسد که از خط به شیوه‌ای ذکر‌گونه استفاده شده است.

تکنیک و شیوه نقاشی میر حسین موسوی به گونه‌ای است که با دیدن آثار به نمایش گذاشته شده در این نمایشگاه برای مخاطب این احساس به وجود می‌آید که با آثار نقاشی مواجه شده که هنوز در حال کسب تجربه است. البته یکی از دلایل این موضوع به استفاده از شیوه نقاشی نائیو در این آثار مربوط می‌شود.