یاماها که در بسیاری از کشورهای جهان شعبه دارد سال گذشته اولین شعبه خود را در چین گشود و اکنون پذیرای 640 دانشجو می باشد.
هر ساله نزدیک به بیست هزار نوازنده با گذراندن امتحانات پیشرفته نوازنگی پیانو در زمره اساتید موسیقی پیانو در این کشور در می آیند.
و در سطح بالاتر ارکستر فیلارمونیک چین که در سال 2000 بنیاد نهاده شده اکنون از نظر بسیاری از صاحبنظران یکی از با کیفیت ترین ارکسترهای موسیقی جهان است.
اما چگونه چین به چنین موفقیتی دست پیدا کرده است؟ رنسانس موسیقی کلاسیک چین محصول اقتصاد رو به رشد این کشور است. چین هدفی جز تبدیل شدن به یک تمدن فرا مدرن جهانی را در سر نمی پروراند و برای نیل به چنین مقصودی این کشور می بایست به جز اقتصاد پویا ,فرهنگی والا را به معرض نمایش بگذارد.بدبن منظور چین طی چند سال گذشته در هر شهر بین 1000 تا 2000 صندلی تئاتر ایجاد کرده است و در ساختن بنا برای تئاتر ها و اپراها از بزرگان معماری جهان همچون آرشیتکت معروف فرانسوی پول اندرو بهره برده است.از سوی دیگر چین سرمایه گذاری گسترده ای در پرورش استعداد های کودکان خود نموده است.
ژائو ژنگ مائو رییس کنسرواتوار موسیقی شانگهای در این مورد می گوید : " هنگامی که مردم کشور پوشاک و غذا به اندازه ی کافی داشته باشند آنگاه آن کشور اولین قدم ها را برای تبدیل شدن به یک تمدن پشت سر می گذارد چرا که مردمش نیاز به تغذیه روح و ذهن را در خود می یابند و اینچنین است که کشورهای پیشرفته هنر و هنرمند را ارج می نهند."
چین در حال حاضر بزرگان بسیاری را به جهان موسیقی معرفی کرده است اگر یو یو ما و تان دان را هم به حساب نیاوریم نمی توان از دو پیانیست نامی چین, لانگ لانگ که در 17 سالگی با ارکستر سمفونی شیکاگو دنیا را مبهوت کرد و لی یاندی که در 18 سالگی به عنوان جوان ترین برنده مسابقات 80 ساله فردریک شوپن لقب گرفت چشم پوشی کرد.
میل به آموزش موسیقی به کودکان اکنون تنها در بین دولت مردان این کشور به چشم نمی خورد, والدین چینی براستی بر این باورند که کودکانشان باید آنچه آنها از آن محروم بودند را تجربه کنند. طی انقلاب فرهنگی در چین موسیقی کلاسیک نمادی از سلطه غرب به شمار می رفت پس کنسرواتوار ها و مدارس موسیقی یا بسته شدند و یا تنها ارائه کننده موسیقی سنتی چین آنهم با معیارهای محدود آن زمان بودند.
بسیاری از مدیران درجه یک موسیقی خودکشی کردند و آن دسته از نوازندگان که کار پر مشقت دستی را نمی توانستند تحمل کنند نواختن بی کم کاست 8 اپرای سیاسی آن زمان را به جان می خریدند.حتی آندسته از خانواده ها که می توانستند اساتید موسیقی را مجاب کنند استطاعت پرداخت بهای آلات موسیقی را نداشتند.
اما اکنون آن موانع پشت سر گذاشته شده است و چین نه تنها شوپن ,چالز آیوز و تان دان بلکه رپ, جاز,بلوز و موسیقی سنتی چین را نیز ارج می نهد.
در حال حاضر چین بزرگترین تولید کننده آلات موسیقی در جهان به شمار میرود به نحوی که سالانه 370000 پیانو و 2.5 میلیون ویلن به بازار عرضه می کند و در سال 2005 میلادی صادرات الات موسیقی این کشور 883 میلیون دلار عاید این کشور نمود.
از سوی دیگر در کشور توسعه یافته ای چون ژاپن یک چهارم خانوارهای این کشور پیانو در منزل دارند در حالیکه این رقم در چین تنها 5 درصد است پس بی دلیل نیست که تولیدکنندگان بزرگ آلات موسیقی جهان همچون ابر تولید کننده پیانو در جهان یعنی اشتاینوی و پسران خبر از سرمایه گذاری های گسترده در چین می دهند.
اساتید موسیقی و برنامه ریزان نیز از سوی دیگر در تلاشند موسیقی را به عنوان واحد درسی در برنامه درسی مدارس این کشور بگنجانند.
کارشناسان بر این عقیده اند چین در آینده ای نه چندان دور نه تنها به قطب اصلی اقتصادی بلکه به مهد موسیقی بی چون و چرای جهان تبدیل خواهد شد.
نوشته : Barbara Koh - فایننشال تایمز
مترجم : پورنگ ظریف کریمی – کنسرواتوار موسیقی تهران
|
