آرشيو اخبار

  وضعيت برگزاري كنسرتهاي موسيقي ، در پي لغو كنسرت كامكارها و كلهر .
يك هفته بعد از انتشار گزارش ايسنا با عنوان "تابستاني داغ در انتظار موسيقي ايران؟" كه درباره‌ي مقدمات برگزاري پنج كنسرت بزرگ در تابستان بود ، تاكنون اجراي دو كنسرت از اين كنسرتها منتفي شده است!

 
به گزارش خبرنگارهنري ايسنا ، هوشنگ كامكار سرپرست گروه كامكارها هفته‌ي گذشته،ضمن اشاره به اينكه كنسرت اين گروه كه قرار بود تابستان برگزار شود، اجرا نخواهد شد، هزينه‌هاي بالاي برگزاري كنسرت را از دلايل برگزار نشدن اين كنسرت عنوان كرده بود. همچنين كنسرت شجاعت حسين خان و كيهان كلهر كه قرار بود در دوم و سوم شهريور ماه برگزار شود نيز برگزار نخواهد شد.

اين كنسرت اگرچه به دليل اينكه "شجاعت حسين خان" در اين دوره زماني نمي تواند در تهران باشد منتفي شده است ولي درعين حال كيهان كلهر در اظهاراتي مشكلات برگزاري كنسرت در تهران و حاشيه‌سازي‌ها را ازعواملي ذكر كرده است كه تمايل به برگزاري كنسرت را ازبين مي برد.

اين درحاليست كه سال گذشته برگزاري كنسرت شجريان و گروهش نيز با حواشي بسيار همراه بود.
درگزارش زير به اظهارات برخي از هنرمندان موسيقي در ماههاي اخير و دلايل تمايل نداشتن به برگزاري كنسرت اشاره شده است .
افتخاري: درخانه نشستن بهتر از كنسرت برگزار كردن است
اگرچه چندي قبل، خبري درباره‌ي برگزاري كنسرت افتخاري منتشر شد، ولي اين خواننده‌ي موسيقي ايراني پيش از آن خبر، درباره ي برگزاري كنسرت درايران گفته بود: در خانه نشستن بهتر از اين است كه در زمستان كنسرتي را برگزار كنيم و مردم را از گوشه و كنار ايران براي ديدن كنسرت به تهران بكشانيم.اين مسئله نه تنها خير و ثواب نيست، بلكه گناه است. وقت و زمان را كه از ما نگرفته‌اند.هر هنرمندي بايد در زمان مشخص كنسرت برگزار كند تا بتواند تمام عاشقان و دوستداران موسيقي را با آغوش باز پذيرا باشد.
مختاباد و معضل اجراي زنده‌ي موسيقي
چندي پيش نيز ابوالحسن مختاباد باانتشار نامه‌اي ،به معضلات برگزاري كنسرت در ايران پرداخته بود.او دربخشي از اين نامه آورده بود: سالن هاى استاندارد موسيقى در ايران به اندازه اى كم است كه حتى به انگشتان يك دست هم نمى رسند. در تهران يك سالن موسيقى به نام تالار وحدت وجود دارد كه اين سالن هم تماماً در خدمت اهل موسيقى نيست بلكه در آن انواع برنامه ها از سمينار و تئاتر و برنامه هاى مختلف تلويزيونى برگزار مى شود. با همين مثال مختصر مى توانيد دريابيد كه اولين ابزار وجود موسيقى هنرى، يعنى سالن موسيقى، به واقع وجود ندارد. اگر بخواهيم پايين ترين استانداردهاى موجود در شهرهاى جهان را در نظر بگيريم، شهرى مانند تهران به سه تا پنج سالن بالاى دوهزار نفر براى كنسرت موسيقى نيازمند است، كه متاسفانه به رغم وعده وعيدهاى فراوان مديران اجرايى در سال هاى اخير هنوز اين مهم اتفاق نيفتاده است و جامعه موسيقى نيز اميدى به رخ دادن چنين اتفاقى ندارد. معضل اجراى زنده موسيقى در ايران تنها به نبود سالن ختم نمى شود چون بسيارى از هنرمندان و موسيقيدانان ايرانى راضى به اجراى كنسرت موسيقى در پارك ها، استاديوم هاى ورزشى و يا اماكن فرهنگى ديگرند، اما معضل مجوز از ارشاد خان ديگرى است، كه اين پهلوان زخمى بايد بپيمايد، «در اين سال ها وزارت ارشاد به راحتى مجوز اجراى كنسرت را صادر مى كند اما... اين مجوز همانند همان كاغذ عادى است كه شخصى بر روى آن بنويسد، چندين ميليون تومان و تازه انتظار داشته باشد كه بانك اين ورقه را نقد كند».

وي درادامه‌ي اين نامه مدعي شده بود : وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي با اين گونه رفتارها و ارائه مجوز به موسيقيدان، تنها مى خواهد بارى را از دوش خود بردارد، بدون آنكه به وظايف ديگرش كه حمايت از اهل موسيقى است، عمل كند. آنها معضل را از سر خود باز مى كنند و بعد از آن، اين هنرمند و يا مدير هنرى او است كه بايد با لشكرى از مخالفان اجراى موسيقى و نيز ادارات و اماكن رسمى و غير رسمى بجنگند (اين معضل مخصوصاً در مراكز استان ها و شهرستان ها بروز و ظهور ويژه ترى دارد).
تعريف: مشكلاتي كه ربطي به اصل كنسرت ندارد
صديق تعريف نيز چندي پيش در اظهاراتي عنوان كرد: اجراى كنسرت خصوصاً كنسرت موسيقى ايرانى در ايران توام با مشكلات و معضلاتى است كه گاهى اين مسائل هيچ ارتباطى با اصل موضوع كه همان كنسرت باشد، ندارد. مسائل و مصائبى كه تحمل و يارايى آن براى هر كسى ميسر نيست و اگر هم باشد تبعات آن روح و روان آدم را به هم مى ريزد. به خصوص براى كسى كه سخت گير باشد و وسواس زياد هم داشته باشد و آنقدر در پيچ و خم و چمبر ادارى و غيرادارى و قوانين نوشته و نانوشته و تبعات آن گير مى افتد كه اصل قضيه يعنى كنسرت در درجات بعدى مسائل قرار مى گيرد. سرانجام پس از پشت سر گذاشتن مراحل مختلف، با اعصابى متشنج و روح و روان و جسمى مچاله شده روى صحنه مى روى و نتيجه كنسرت حتى اگر به ظاهر موفقيت آميز باشد، خستگى مفرط ناشى از آن مشكلات بر جان و تن و روحت آوار مى شود و لذت لازمى را كه بايد از اجراى كنسرت ببرى، نمى برى. لذت و نيازى طبيعى براى شكفتن، نو شدن و پوست انداختن. در كنسرت هاى خارج از ايران همه چيز از زمان بستن قرارداد تا پايان انجام آن روشن و مشخص است و تو فقط وظيفه ات را كه همان آواز خواندن است، با آرامش انجام مى دهى. با آرامش و تمركز روى صحنه مى روى و با همان حال هم از صحنه خارج مى شوى. كارى هم به چند و چون و تبعات ريز و درشت آن ندارى. كوتاه آنكه اجراى كنسرت در موقعيت كنونى برايم دشوار است.

كنسرت ندادن يك هنراست؟
جهانشاه صارمي سرپرست گروه نهفت نيز اظهار داشته بود: در برخي شرايط كنسرت ندادن يك كار هنري است.وي مطرح كرده بود: به هر شكل براي ارائه يك اثر هنري شرايطي وجود دارد و زماني كه به هنرمند اعلام كنند كه برنامه‌ات را نصف كن يا بخشي از آن بايد حذف شود، مشخص است كه اين شرايط خدشه دار خواهد شد.

او درعين حال مدعي شده بود : مساله ديگر درخصوص مراسم اين چنيني برخوردهاي غير مسوولانه برخي افراد است كه واقعا هنرمند را آزار مي دهد. در اين شرايط برخي افراد كه اصولا خوب را از بد تشخيص نمي دهند ، تنها در صدد اتمام كار به هر قيمت ممكن هستند و برايشان چگونگي انجام كار تفاوتي ندارد.به اعتقاد صارمي: مسلما وقتي چنين شرايطي حاكم باشد ، آن چيز كه كار هنري محسوب مي‌شود، كنسرت ندادن است.

لازم به يادآوري است كه " جهانشاه صارمي" در جريان جشنواره موسيقي فجر سال گذشته با ارسال نامه‌‏اي به مسوولان جشنواره ، ضمن انتقاد از برخي شرايط نامناسب از حضور گروه " نهفت " در جشنواره انصراف داده بود.
سراج :فكري براي سالن
حسام‌الدين سراج خواننده ي موسيقي ايراني نيز چندي قبل گفته بود: اگر چه قصد داريم در آينده، برنامه كنسرتي داشته باشيم ولي به دليل اينكه براي گرفتن سالن، با مشكلات فراواني مواجه هستيم به برگزاري كنسرت چندان اميدي نداريم.

وي در گفت‌گويي مطرح كرد: مسئولان موسيقي بايد به طور جدي فكري به حال سالنهاي اجراي موسيقي كنند. سالنهاي اجراي موسيقي يا گران است يا اينكه سالني مثل سالن ميلاد هيچ‌گاه در اختيار گروه‌هاي موسيقي قرار نمي‌گيرد و تالار وحدت هم معمولا اشغال است.
isna