آرشيو اخبار

 
حميد مولانا استاد ارتباطات دانشگاه و اشنگتن دي. سي در اجلاس تعامل سازنده اديان الهي، چارچوبي براي نظم جهاني، گفت:دين به زندگي، فرهنگ و هنر تعلق دارد.

 



به گزارش خبرنگار اعزامي فارس به اصفهان،وي با بيان اينكه گفت‌وگوي علم و هنر و دين با اين سوال شروع مي‌شود كه اصل و پيدايش انسان از كجاست؟ گفت: علم به معني و مفهوم غربي آن به مشاهدات و بررسي و عوامل حسي و خارجي تكيه مي‌كند چنين تعريفي از علم، انسان را به نتيجه تكامل حيوانات و موجودات به صورت امروزي تشخيص مي‌دهد. به عبارت ديگر تمايز روشني بين حيوان و انسان وجود ندارد،‌يكي تكامل ديگري است. از ديدگاه علم غرب پيدايش و اصل انسان يك روند و جريان است. ولي از ديدگاه دين پيدايش و اصل انسان در خلقت است. خدا خالق انسان است. خلقت و روند يا جريان دو چيز متفاوت هستند. انسان چه از تكامل حيوانات بوجود آمده باشد و يا از طريق خلقت، سوال اصلي هميشه اين است كه انسان كيست؟ مادي‌گرايان يا كساني‌كه علم را به معناي غربي آن تلقي مي‌كنند انسان را در رتبه عالي حيوانات مي‌بينند،‌فرق انسان و حيوان از مراتب مرحله و تكامل است و نه در كيفيت و اصل آن، از اين ديدگاه انسان نتيجه و حاصل محيط و كار و فعاليت‌هاي خود مي‌باشد.
وي ادامه داد: ‌آموزش و پرورش به انسان توانايي مي‌دهد ولي نه الزاما آزادي، آزادي با تفكر و انديشه همراه است. فرق بين آموزش و پرورش سنتي و آموزش و پرورش مدرن و متجدد دقيقا در همين نقطه است كه مدارس امروزي به محصلين راه و چاره كار و موضوعات را ياد مي‌دهند ولي كمتر او را به تفكر و انديشه در باره خدا و طبيعت و ماوراء طبيعت تشويق مي‌كنند. بهمين جهت در جوامع چند قرن اخير ما دو نوع انقلاب مشاهده كرده‌ايم، انقلاباتي كه تمدن را جابجا و عوض كرده و انقلاباتي كه فرهنگ مردم را تكان داده و تغيير داده است. يكي بروني و ديگري دروني است،‌يكي آموزشي و ديگري تفكري است. هدف اصلي انقلاب اسلامي دومين بود و نه فقط اولي. توسعه آموزش و پرورش براي خدمت سيستم با توسعه آموزش و پرورش براي خدمت به فرد فرق دارد.
مولانا با بيان اينكه دين به زندگي، هنر، فرهنگ و شعر و ادبيات و نويسندگي تعلق دارد گفت: به همين جهت هر انقلاب حقوقي يك نوع انقلاب ديني و فرهنگي و تفكري است. يك تحرك متعالي، يك عدالت، يك فداكاري و يك نوع از خودگذشتگي كه ما در علوم مدرن كمتر مشاهده مي‌كنيم.
استاد ارتباطات در ادامه افزود:اگر به دقت تاريخ و قرآن را مطالعه كنيم در اسلام مي بينيم اولين تجديدنظر گرايي در معنويت علمي انسان صورت خواهد گرفت. راه دين اسلام و نه راه دانش غرب بايد به اين بي قيدي امروزي تمدن پاسخ دهد. جستجو براي خدا يك دين بشمار مي‌رود. ولي هر جستجو اكتشاف همراه ندارد و نيست. ما اينها را به خوبي در وضع حالي و كاري نويسنده‌هاي غرب و در ياس و افرادي مانند كافوي فرانسوي در شعار «با خود بودن»، «براي خود بودن» سارتر مشاهده مي‌كنيم. علم و دانش كوشش دارد براي همه چيز قانون و قاعده پيدا كرده و از اين طريق از آن استفاده كند در حالي كه هنر به دنبال نظم كيهاني مي‌گردد بدون اينكه آنرا مورد سوال قرار دهد.نفي «ترقي» فقط جاي خود را در فلسفه مي‌تواند پيدا كند كه در واقع پايه‌اش دين است. وجود «دنياي ديگر» يكي از اصول دين و هنر است. دين و هنرنداي بشري براي درك خلقت است در حالي كه علم و دانش مدرن در غرب وجود اصالت بشري را انكار مي كند. دين، هنر، وجدان و اخلاق همه به يك دوخت و ريشه توجه دارند و آن معناي و ماهيت و ذات خلاقيت است.
وي ادامه داد: ما در اسلام شكسپير و نيوتون نداريم. براي ما ابوعلي سينا،‌غزالي، مولانا، خوارزمي، اين دو نوع علم را در يك فرد جمع مي‌كنند. علم اكتشاف مي كند ولي هنر دين خلق مي‌كند و خبر داشته است. علم نظم است و دين و هنر با حقايق سروكار دارند. در يك تابلو نقاشي حقيقت بيشتر جلوه دارد تا يك صفحه عكس كه توسط دوربين برداشته شده است. كتاب هاي آسماني با كتاب هاي علمي تجربي در دو رديف مختلف قرار دارند. دانش حقيقي تنها چيزي است كه قدرت بشري را دردنيا افزايش مي‌دهد. براي وصول به اصل و جوهر معنوي بايد زبان و مفهوم را كنار گذاشت و با دل كار كرد.
مولانا در پايان گفت: از يك جنبه مقاله، نقاشي و شعرخوب بوده پيوستگي بين روح و واقعيت است كه منبع آن خدا و خالق مي‌باشد. اسلام مثلث دين، هنر و علم را بوجود آورد براي همين در بين اديان ويژگي خاصي دارد. اين عالم هنوز پر از سوالاتي كه هنوز آنرا نمي‌دانيم. نويسندگي و هنر زائيده نوعي از دين است همانطوريكه دانش زائيده ستاره شناسي است.
دو اصل اسلام يكي الله‌اكبر و ديگري لااله‌الاالله اولي از عظمت و بزگواري صحبت مي‌كند و دومي از توحيد، بهداشت دراسلام تنها علم نيست بلكه يك آئين و عمل نيك است نماز به زمان و مكان تعلق دارد زكات اولين ماليات در تاريخ است. فقر تنها مسئله و مشكل نيست بلكه يك گناه است. سواد و قرائت و خواندن تنها جنبه مثبت ندارد بلكه يك فريضه و تكليف است. زكات حق فقرا است نه دولت. تفكيك دو جانبه عبادت و شهادت بعبارت بهتر عبادت و علم است. دستور به علم در اسلام براي خدا است و نه عليه او. تعجب نيست كه در اسلام انقلاب هميشه با احياي دين آغاز مي‌شود.