آرشيو اخبار

  بلابارتورک، پیانیست و آهنگساز مجارستانی در 15 مارس 1881 در « ناگیسنت میکلوس » چشم به جهان گشود.

 
5 سال بیش نداشت که نخستین دروس پیانو را از مادرش فرا گرفت.

آموزش او از سال 1895 تا 1899 زیر نظر استادش « اِرکِل » دنبال شد و از 1899 تا 1903 به تحصیل در کنسرواتوار پرداخت.

از اساتیدش می توان « توما = استاد پیانو » و « کِسرِل = استاد آهنگسازی » یاد کرد. او پس از اتمام تحصیلاتش در کنسرواتوار بوداپِست مشغول به تدریس شد.

بارتوک در طول زندگیش همیشه معتقد به برابری و برادری ملت ها بود و می گفت: « موسیقی من در خدمت صلح و افکار بشردوستانه است »

او بارها طی نامه هایی که برای مادرش می نوشت بر این امـر تاکیـد می کرد و آن را هـدف زندگـی خود می شمرد.

به همین دلیل پس از مرگ بارتوک، جایزه و یاد بود صلح در سالهای 1948 تحت نام « کوسوت » و در 1955 به او تقدیم شد.

بارتـوک نخستیـن اجـراهـای خــود را از 9 سالگــی با موومانـی از سونـات بتهـوون و ساختـه ی خـود « جریان دانوب » آغاز کرد و سپس در تمام عمر خود به عنوان پیانیست و آهنگساز کنسرت های زیادی در دنیا اجرا کرد.

در 1903 نخستین اثر مهم او، پوئم سمفونیک « کوسوت Kosot » در منچستر اجرا شد. که در آن نفوذ افکار اشتراوس و ناسیونالیسم مجار به چشم می خورد.

درست در همین زمان او متوجه موسیقی دهقانان مجار شد و آن ملودی های عامیانه را نسخه ای واقعه ای از کمال هنری دانست.

در 1905 با « زُلتان کُدای » آشنا گشت و در 1906 دو دوست به یاری هم نخستین مجموعه ی موسیقی محلی خود را منتشر کردند. که بیش از 30.000 آواز را تشکیل می داد.

بلابارتوک نخستین کسی بود که به جمـع آوری موسیقـی محلـی مجـار پرداخت و در کنـار آن به ملودی های فولکلور اسلاو، رومانیایی، اکراین، بلغاری، ترکی، عربی توجه داشت.

کُدای در مورد بارتوک می گوید: « او با بررسی و تحقیق در موسیقی فولکلور مجاری قدرت و تاریخ گذشته ی مجارستان را زنده کرد.»

او طرز فکر خود را با زبان مدرن و در عین حال ساده و قابل فهم برای عموم مردم بیان می کرد. به همین سبب آثارش در خارج از مجارستان نیز با مقبولیت زیادی رو به رو شد.

بارتوک جزو آن دسته از آهنگسازانی بود که طرز فکر موسیقی مردم را در قرن 20 پایه ریزی کرد و راهی برای ایجاد مکتب آهنگسازی مدرن در مجارستان به وجود آورد.

از سال 1905 تا 1907، 2 سوئیت برای ارکستر و 20 آواز محلی مجار با همراهی پیانو نوشت. از سال 1926 به مدت 12 سال بر روی مجموعه ی « میکروکوسموس » که شامل 153 قطعه در 6 دفتر برای آشنایی کودکان با موسیقی مدرن بود را نوشت.

و در 1918 موفق شد اپرای « قصر ریش آبی » را در بوداپست به اجرا درآورد. در تاریخ اپرای مجارستان، این اپرا جایگاه مهمی دارد، زیرا بارتوک توانست همزمان از طرز فکر امپرسیونیسم و اکسپرسیونسیم و قوانین اپرای واگنر استفاده کند. این اپرا دارای یک اَکت می باشد. او در این اپرا از بالادها و آوازها قدیمی مجار به خوبی استفاده کرده است.

در 1936 موسیقی برای سازهای زهی، سازهای ضربی و چلستا را برای ارکستر نوشت.

در 1943 کنسرتو برای ارکستر و در سال های 1926، 1931، 1945 سه کنسرتو برای پیانو خلق کرد. همچنین دو باله ی « پرنس جنگل » و « ماندارین های شگفت انگیز » جزو مهمترین آثار او قرار دارند.

او از سال 1908 تا 1939 نیز مشغول به نوشتن 6 کوارتت زهی بود.

در سال 1940 اشغال مجارستان توسط نازی ها او را ناچار به ترک وطن کرد.

او نیز دعوتی را که از سوی دانشگاه کلمبیا از وی به عمل آمده بود را قبول و به طرف نیویورک حرکت کرد. در آنجا به جمع آوری آهنگ های محلی جنوب اسلاو پرداخت.

در آمریکا، « منوهین » به او سفارش نوشتن سونات برای ویلن، « کوسویتسکی » سفارش کنسرتو برای ارکستر و « پریمروس » کنسرتو برای ویلن آلتو را دارند.

بارتوک بر اثر بیماری لوسمی در بیمارستان « وست ساید » در 26 سپتامبر 1945 در نیویورک چشم از جهان فرو بست.

او لحظاتی پیش از مرگ به پزشک معالجش گفته بود: « من باید بروم »، اما هنوز خیلی چیزها برای گفتن دارم. »