مقالات و تحقيقات

  ادیان و اقوام پیشین که هر کدام موسیقی را در بطن امور خود قرار داده بودند، در تکوین و توسعه موسیقی امروز اهمیت به سزایی دارد . نخستین خدایان در هزاره چهارم و سوم قبل از میلاد در عصر سومریان به ظهور رسیدند که در این دوران تنها یک سرود مذهبی به احترام یک یا چند خدا خوانده می شد. این مراسم سازمان یافته، هماهنگ و برخوردار از صورتهای شعری بود که حدود قرن بیست و یک پیش از میلاد شیوه موسیقی سئوال و جواب ( که کاهنان بخوانند و دسته آواز جواب دهند) یا دو به دو خوانی وارد تکنیک نواخوانی پرستندگان شده بود. بنابراین سومریان هر شعر و نوایی را دارای تأثیرات سحری و جادویی فراوان می دانستند و از آن بهره مند می شدند.

در قرن نوزدهم تا سیزدهم پیش از میلاد حدود 1830 قبل از میلاد یعنی 2 هزار سال پس از تسلط سنتها و فرهنگ برتر سومریان بر بابل اقوام سامی ساکن مناطق شمالی به سطح بالایی از اعتلای فرهنگی دست یافتند، به طوری که محتوای نواخوانی مذهبی متحول شد و تکامل یافت و تعداد سرودهای مذهبی به بیست و هفت گونه رسید و سازها نیز تحول یافت. البته رد پای تمدن سومر در همه آهنگها و کلام بابلیها مشاهده می شد. در این دوران برای نخستین بار خوانندگان زن به مردان افزوده شدند و روش خواندن در حال راهپیمایی جمعی و به شیوه خواندن در حال ایستایی بوده است.

مصر باستان از هزاره سوم قبل از میلاد در میان اقوام و امتهای باستانی، ساده ترین صورت تحول عقاید را جلوه گر می ساخت. در طول زمانی دراز از مبادی بسیط پرستش ارواح و اعتقاد به اشیا ممنوع شده ( توتم پرستی) که به چند خدایی منتهی شد و یکسری مبادی اخلاقی و معنوی را به وجود آورد . از نظر مصریان باستان صدای انسان نیرومندترین وسیله برای راه یافتن و ارتباط برقرار کردن با عالم نادیده محسوب می شد و در نتیجه دانش ویژه ای را در صدا شناسی به وجودآورده بودند که به آنها امکان می داد از صدای حنجره به دلخواه و به مقتضای مراسم استفاده کنند .

از آنجا که آوازه های مذهبی به وسیله خود انسان خوانده می شد، هیچ گونه یادگاری از نغمه های آن باقی نمانده است. اما اشعار آن مراسم نشان می دهد که موسیقی به صورت "دوئت" ( اجرای دو نفره) میان دو کاهنه و "سولو" (تک خوانی) یک کاهنه که نماینده الهه ایزیس بود، اجرا می شد . با این حال در تمام مراسم سازهای متنوعی آوازخوانی را همراهی می کردند و تصاویر بیشماری از آن دوره به دیوارهای معابد مصر باقیمانده است که اهمیت فوق العاده مراسم مذکور را نشان می دهد.